کودکان را در دنياي مجازي رها نکنيد


 






 

توصيه مهم روان‌شناسان و جامعه‌شناسان به والدين:
 

آمارها چه مي‏گويند؟ با بررسي آمارهاي رشد اينترنت در دنيا و مقايسه ايران با ساير كشورها، مشخص مي‌شود كه ما نسبت به كشورهاي توسعه يافته در ميزان استفاده از اينترنت عقب‌تر هستيم و شايد به همين علت باشد كه به مباحثي از جمله امنيت كودكان در اينترنت در كشور ما به صورت جدي پرداخته نمي‌شود اما تجربه كشورهاي توسعه يافته نشان مي‌دهد بايد به صورتي ساختار يافته و مبتني بر تحقيقات و بررسي‌هاي دقيق، براي اين موضوع برنامه‌ريزي كرد. در حقيقت لازم است سازمان‌ها و مراكز دولتي كه به نوعي با كودكان و امنيت آنها درگير هستند به اين موضوعات بپردازند ...
به طور مثال در آمريكا، پليس فدرال به صورت جدي و متمركز برنامه‌هايي در اين زمينه دارد و علاوه بر اطلاع‌رساني، فعاليت‌هاي عملياتي ديگري نيز در برنامه خود گنجانده است. استفاده از تجربه كشورهاي ديگر مي‌تواند نقطه شروع مناسبي باشد اما نبايد فراموش كنيم كه كشور ما از لحاظ فرهنگي و همچنين پايبندي به اصول ديني و مذهبي تفاوت‌هاي اساسي با بسياري كشورها دارد و اين تفاوت‌ها به طور آشكاري در نحوه تربيت و نگهداري از كودكان تجلي مي‌كند بنابراين بسيار ساده‌انگارانه خواهد بود اگر فكر كنيم با به كار بستن همان دستورالعمل‌ها و رهنمودها به نتايج مثبتي خواهيم رسيد. لازم است قبل ازاينكه به صورت جدي با چالش‌هاي استفاده از اينترنت توسط كودكان‏مان مواجه شويم،‌ با توجه به فرهنگ و تربيت ايراني و اسلامي خودمان در اين زمينه چاره انديشي كنيم. شايد اكنون كمي هم دير باشد.

مزايا و معايب اينترنت
 

مطالب اينترنت و وب توسط هيچ كس سانسور و تعديل نمي‌شوند و اين راه را براي ريسك‌ها باز مي‌كند. هرکس در دنيا (شرکت‏ها، دولت‏ها، افراد، وسازمان‏ها) مي‏توانند مطالبي روي اينترنت منتشر کنند. يک سرويس‌دهنده اينترنت شما را به اين سايت‏ها متصل مي‏کند اما نمي‏تواند کنترل کند که محتواي آنها چيست. بعضي اطلاعات ممكن است براي بچه‌ها ونوجوانان مناسب نباشند و از آنجايي كه افراد در اينترنت مي‌توانند هويت خود را فاش نكنند، خطرات بالقوه بيشتر خواهد شد اما آيا اين به اين معنا است كه نبايد به فرزندتان اجازه دهيد از اينترنت استفاده كند؟ البته كه خير. قبل از پرداختن به خطرهاي استفاده از اينترنت توسط كودكان، كمي از مزاياي آن صحبت مي‌كنيم.
سرويس‏هاي بسياري از طريق اينترنت به صورت آنلاين‏ قابل دسترسي هستند. اطلاعات مرجع مانند دايره المعارف‏ها، اخبار، اطلاعات هواشناسي و ... به سادگي در دسترس هستند. کاربران مي‏توانند تعاملاتي مثل عمليات بانکي، رزرو تورهاي مسافرتي و خريد را به صورت آنلاين‏ انجام دهند. همچنين مي‌توان اطلاعاتي در مورد مدارس مختلف جستجو كرد يا حتي مطالب بهداشتي و پزشکي را مطالعه کرد. ميليون‏ها نفر از طريق پست الکترونيک با خانواده، دوستان و همکاران خود در سراسر دنيا ارتباط برقرار مي‏کنند. بعضي از مردم از محيط‏هاي چت براي ارتباط با افراد ديگري که با هم علايق مشترک دارند، استفاده مي‏کنند. حتي مي‏توان از اينترنت براي ديدن فيلم و شنيدن آهنگ استفاده کرد. به عنوان يك وسيله علمي و تفريحي كاربران مي‏توانند در مورد هر موضوعي اطلاعات به دست آورند، يك دوره آموزشي ثبت نام كنند، يا با هر كس كه بخواهند بازي‏هاي كامپيوتري انجام دهند.
بچه‌ها در دنياي اينترنت مي‌توانند تجربه‌هاي مثبتي داشته باشند اما مثل هر كار ديگري از جمله مدرسه رفتن، آشپزي، دوچرخه سواري و مسافرت مخاطراتي نيز وجود دارد. دنياي اينترنت مانند ساير بخش‏هاي جامعه از افراد مختلفي تشكيل شده است. بيشتر آنها نجيب و مودب هستند اما بعضي هم ممكن است گستاخ، بي‏ادب يا حتي بدجنس و اهل سوء‌استفاده باشند. بچه‏ها مي‏توانند فايده‏هاي زيادي از اينترنت ببرند اما مانند هر محيط ديگري ممکن است مورد سوء استفاده‌ و آزار قرار گيرند. اعتماد، كنجكاوي و اشتياق به كاوش در اين دنياي جديد و ارتباطاتي كه فراهم كرده است موجب شده بچه‌ها احتياج به نظارت و رهنمودهايي داشته باشند تا بدانند چگونه در دنياي اطلاعات تجربه‏هاي شاد، سالم و پرباري داشته باشند.

اينترنت و ايمني کودکان
 

در بسياري خانواده‌ها، فرزندان اطلاعات بيشتري در مورد اينترنت و استفاده از آن، نسبت به والدين دارند. در اين وضعيت والدين چگونه مي‌توانند راهنماهاي خوبي براي امن ماندن فرزندانشان در اينترنت باشند؟ والدين بايد براي تنظيم قوانين و نظارت فرزندان خود در اين زمينه حتما خطر‌ها را بشناسند و سپس براي كاهش آنها اقدام کنند.
وظيفه والدين در دنياي فناوري اطلاعات و ارتباطات نسبت به فرزندان‏شان موضوع جديد و چالش برانگيزي است. هما‏ن‏طور كه والدين در دوران رشد فرزندان خود از بدو تولد،‌ در هر مقطع زماني با توجه به وضعيت فرزندشان خطرات بالقوه را شناسايي كرده و راهكارهاي امن ماندن فرزندشان را پيدا مي‌كنند، قدم گذاردن بچه‌ها در دنياي فناوري اطلاعات و ارتباطات هم بايد مقطعي از رشد كودكان تلقي شود و مناسبات شايسته خود را داشته باشد.
براي بچه‌هايي كه از اينترنت استفاده مي‏کنند، خطرهايي وجود دارد. نوجوانان به طور ويژه‌اي در معرض خطر هستند چون بدون نظارت آنلاين‏ مي‏شوند و احتمالا بيشتر از ديگران در بحث‏هاي آنلاين‏ در مورد دوستي، ارتباطات و مسايل جنسي شركت مي‌كنند. اين خطرها را مي‌توان به صورت زير دسته بندي‌كرد:
• ارايه مطالب نامناسب: بچه شما ممكن است در معرض مطالب نامناسبي در مورد مسايل جنسي و موضوعات خشونت‏آميز يا ناراحت‏کننده قرار گيرد و يا با مطالبي كه جنبه تشويقي براي فعاليت‏هاي خطرناك يا غير قانوني دارند، برخورد کند. بچه‏ها مي‏توانند چنين مطالبي را در اينترنت جستجو كنند اما امكان دارد بدون اينكه دنبال چنين مطالبي باشند، در محيط‏هاي چت، پست الكترونيكي يا حتي پيام‏هاي فوري با آن مواجه شوند.
• تعرضات فيزيكي: فرزند شما ممكن است اطلاعاتي ارايه كند يا ملاقاتي ترتيب دهد كه امنيت خود يا ساير افراد خانواده را به خطر اندازد. در بعضي موارد معارضان، از محيط‌هاي چت، پست الكترونيكي يا پيام فوري براي جلب اعتماد بچه‌ها استفاده مي‌كنند و بعد يك ملاقات رودررو ترتيب مي‌دهند.
• آزار و اذيت: فرزند شما ممكن است از طريق چت، پست الكترونيكي يا تلفن همراه با پيام‌هايي مواجه شود كه خصمانه و آزار دهنده باشند. متخاصمان كه اغلب افراد جوان هستند، از اينترنت براي دردسر درست كردن استفاده مي‌كنند.
• ويروس‌ها و هكرها: فرزند شما ممكن است فايلي حاوي ويروس را دانلود كند كه كامپيوتر را خراب كند يا احتمال دسترسي از راه دور را براي يك هكر افزايش دهد. اين کار ممكن است امنيت خانواده شما را به خطر اندازد.
• مشکلات حقوقي و مالي: فرزند شما ممكن است كارهايي كند كه پيامدهاي منفي حقوقي يا مالي مانند افشاي شماره كارت اعتباري يكي از افراد خانواده يا انجام كاري كه به حقوق ديگران تجاوز شود، داشته باشد. جدا از مسايل حقوقي بچه‌ها بايد ياد بگيرند كه خودشان نيز در اينترنت بي‏ملاحظه و گستاخ نباشند و اصول اخلاقي را رعايت کنند.
اينترنت ابزاري است كه دسترسي ما و فرزندانمان به دنيا را وسيع‌تر و ساده‌تر كرده است. دسترسي به اطلاعات در زمينه‌هاي مختلف علمي و تجاري، دسترسي به مطالب سرگرم‌كننده و ايجاد ارتباطات آنلاين‏ از مهم‌ترين كاربردهاي اينترنت براي ما و فرزندانمان است. فوايد و مزاياي استفاده از اينترنت را نمي‌توان انكار كرد اما پشت سر اين خدمات خطراتي در كمين است. فرزندان ما براي حضور در اينترنت مانند هر مكان ديگري بايد تهديدها و خطرها را بشناسند و با آگاهي كافي، حضوري سالم، مثبت و پربار داشته باشند. وظيفه والدين براي امن ماندن كودكان در دنياي اينترنت بسيار مهم و انكارناپذير است.
در اغلب كشورهاي خاورميانه از جمله ايران، نسبت به كشورهاي توسعه يافته، ميزان استفاده از اينترنت كمتر است و بنابر اين خطرات ناشي از دسترسي كودكان به اينترنت موضوعي جدي تلقي نمي‌شود اما با رشد فزاينده نرخ دسترسي به اينترنت و استفاده كودكان از اينترنت در خانه و مدرسه، لزوم پرداختن به موضوع امنيت كودكان در دنياي اينترنت آشكار خواهد شد. كشور ما يك كشور مسلمان و داراي ريشه‌هاي فرهنگي و تربيتي اصيل است و بنابراين برخورد با اين مقوله در كشور ما نسبت به ساير كشورها كمي متفاوت خواهد بود.
براي آشنايي با رشد اينترنت در دنيا و آمارهاي خاورميانه،‌ ويژگي‌هاي استفاده از اينترنت، تهديدها و خطرهاي استفاده از اينترنت براي كودكان، راهنمايي والدين براي كاهش خطر‌هاي احتمالي استفاده از اين رسانه و شناسايي ابزارهاي كمك كننده براي كاهش خطرها و آسيب‏ها با ما همراه شويد.

اينترنت يعني چه؟
 

اينترنت که برگرفته شده از کلمه inter-networking است، يک شبکه رايانه‏اي است که شبکه‏هاي گوناگون را به يکديگر متصل مي‌کند و اولين بار در سال 1969 با نام آرپانت توسط آژانس پروژه‌هاي پيشرفته دفاعي زير نظر وزارت دفاع ايالات متحده به وجود آمد. در اول ژانويه 1993 با اعمال تغييراتي اينترنت به شکلي که ما امروز مي‏شناسيم پديد آمد. در خلال سال‏هاي دهه 1990 اينترنت کم‌کم و با موفقيت جايگزين بيشتر شبکه‏هاي قبلي رايانه‏اي شد.
اينترنت يك شبكه عمومي از اطلاعات است كه با يك كامپيوتر قابل دسترسي است. اطلاعات در اينترنت فقط به صورت متن ارايه نمي‌شوند بلكه با تصاوير، صوت و كليپ‌هاي ويدئويي همراه هستند. هزاران سايت با اطلاعات متنوع از جمله آموزشي و تفريحي وجود دارند كه با سايت‌هاي ديگر مرتبط هستند. تقريبا راجع به هر موضوعي كه اطلاعات بخواهيد، مي‌توانيد جايي در اينترنت آن را پيدا كنيد. افراد نيز آزادند هر اطلاعاتي روي اينترنت بگذارند بدون اينكه خودشان را معرفي كنند.
دنياي اينترنت جايي که ميليون‏ها نفر در هر لحظه مي‏توانند آنلاين‏ شوند تا نامه الکترونيک يا پيام‏هاي فوري تبادل کنند، در گروه‏هاي خبري چت کنند، پيام‏هايي در گروه‏هاي خبري ارسال يا دريافت کنند، در دنياي وب گردش کنند و بسياري فعاليت‏هاي ديگر انجام دهند. بچه‏ها نيز از اين دنيا مستثنا نيستند و در واقع احتمال آنلاين‏ بودنشان از بزرگ‌تر‏ها بيشتراست.

آمار فزاينده کاربران اينترنت
 

آمار رشد كاربران اينترنت در دنيا، آمار جالبي است:
• از زمان پيدايش اينترنت تقريبا 36 سال طول کشيد تا تعداد کاربران آن به 1 ميليارد نفر رسيد.
• تخمين زده مي‏شود که تا سال 2015 ميلادي تعداد کاربران اينترنت به 2 ميليارد نفر برسد که بيشتر اين کاربران جديد از قاره آسيا خواهند بود.
• رسيدن تعداد کاربران به 3 ميليارد نفر، دورتر و در حدود سال 2040 ميلادي خواهد بود.
طبق آمار اعلام شده از سوي سازمان بين‌المللي مخابرات (ITU)، ضريب نفوذ اينترنت در ايران40 درصد كمتر از كشورهاي پيشرفته است. ضريب نفوذ اينترنت در ماه ژوئن 2009 به 6/36 درصد و تعداد كاربران اينترنت در ايران به 23 ميليون نفر رسيده است. اين در حالي است كه براساس همين آمار، ايران در سال 2002 با ضريب نفوذ 7.5درصد، حدود 5.5 ميليون نفر كاربر اينترنت داشته و اين رقم در سال 2005 معادل 10.8 درصد و 7.5 ميليون نفر بوده است. همچنين آمار كاربران اينترنت در جهان در ماه ژوئن 2009 به حدوديک ميليارد و 669 ميليون نفر و ضريب نفوذ اينترنت در جهان به طور متوسط به 7/24 درصد رسيده است. اين در حالي است كه متوسط ضريب نفوذ اينترنت در 35 كشور آسيايي 5/18 درصد و تعداد كاربران اينترنت در اين منطقه 704 ميليون نفر بوده است. همين آمار در مورد منطقه خاورميانه نيز به ترتيب 7/23 درصد و معادل 48 ميليون نفر است. به اين ترتيب با تجزيه و تحليل اين آمار مي‌توان اذعان داشت كه ضريب نفوذ اينترنت در ايران از متوسط آسيا و متوسط جهاني بالاتر است.

چه‌طور به اينترنت وصل شويم؟
 

خيلي وقت نيست که کامپيوترهاي شخصي به عنوان راهي براي دسترسي به اينترنت استفاده مي‏شوند. بچه‏ها مي‏توانند از طريق کامپيوترهاي شخصي در خانه، خانه دوستانشان، مدرسه، کتابخانه، يک کلوپ يا يک کافه آنلاين‏ شوند. بچه‏ها مجبور نيستند همراه با بزرگ‌ترهايي که مسوول آنها هستند از اينترنت استفاده کنند.
براي آنلاين‏ شدن مي‏توانيد يک سرويس‌دهنده اينترنت انتخاب کنيد و به آن متصل شويد که به شما امکان مي‏دهد به وب‌سايت‏ها يا ساير بخش‏هاي اينترنت دسترسي پيدا کنيد. اغلب افراد از طريق ارتباطات باند وسيع و با سرعت بالا مثل خطوط پرسرعت اينترنت (DSL) يا مودم کابلي وصل مي‏شوند اما بسياري خانواده‏ها هم هنوز از يک مودم معمولي براي ارتباط با اينترنت استفاده مي‏کنند. اغلب تلفن‏هاي همراه که امروزه عرضه مي‏شوند امکاناتي مثل مرورگر وب، پست الکترونيک و سيستم ارسال پيام کوتاه دارند.

كنترل و كاهش خطرها توسط والدين
 

گرچه كنترل و كاهش خطرها و تهديدها و حفاظت کودکان در اينترنت كار ساده‌اي نيست اما زياد هم دور از ذهن والدين هوشيار نيست. حضور فرزندان در جامعه براي والدين نگراني‌هايي به همراه دارد و والدين در قالب هشدارهايي مانند «با غريبه‌ها صحبت نكن»، «از مدرسه مستقيم به خانه برگرد»، «اطلاعات شخصي خود را به هيچ كس نگو»، «بايد دوستان تو را بشناسيم» فرزندان خود را راهنمايي مي‌كنند. در واقع والدين اين جملات را مي‌گويند چون خطراتي را كه در كمين فرزندانشان است، مي‌شناسند و خودشان از نزديك با آن درگير بوده‌اند. در مورد دنياي اينترنت هم مانند هر محيط ديگري خطراتي براي بچه‌ها وجود دارد اما اغلب چون فرزندان در اين زمينه دانش بيشتري دارند، والدين نگران‌اند چگونه به آنها ياد بدهند مراقب خود باشند. البته زياد هم سخت نيست چون اين خطرها را هم مي‏توان با همان هشدارهاي قديمي تا حدي مديريت كرد. فقط بايد آنها را به زبان دنياي فناوري اطلاعات و ارتباطات ترجمه کرد.
اگر دليلي براي نگراني درباره فعاليت‌هاي آنلاين‏ فرزندان خود داريد، با آنها صحبت كنيد. همچنين به دنبال راهنمايي‌ و مشاوره معلم‏ها، كتابدارها و ساير كاربران اينترنت و سرويس‌هاي آنلاين‏ باشيد. داشتن ارتباطات باز با فرزندان‏تان، استفاده از منابع كامپيوتري و به روز بودن خودتان به شما كمك مي‌كند از همه منافع اين سيستم‏ها استفاده كنيد و در مورد هر مشكل بالقوه‏اي كه ممكن است براي فرزندتان رخ دهد هوشيار باشيد. اگر فرزندتان با شما در مورد پيام، فرد يا وب‌سايتي صحبت كرد كه نا مناسب بود، او را سرزنش نكنيد اما به او كمك كنيد در آينده با مشكلي مواجه نشود. به خاطر داشته باشيد، عكس العمل شما نسبت به اين موضوع در اينکه فرزندتان دفعه بعد كه با مشكلي مواجه شد به شما اعتماد ‌كند و موضوع را با شما در ميان بگذارد و طرز برخورد او با مشکلات، تعيين کننده است.
همچنين مي‌توانيد از بعضي ابزارهاي تكنولوژيك براي كنترل فرزندتان در استفاده از اينترنت استفاده كنيد كه در بخش بعد به آنها مي‌پردازيم. گرچه ابزارهاي تكنولوژيك محافظ كودكان، ارزشمند هستند اما راه حل همه مشكلات نيستند. جدا از اينكه آيا شما مي‌خواهيد از چنين ابزارها و نرم‌افزارهايي استفاده كنيد يا خير، بهترين راه براي اطمينان از اينكه فرزندتان تجربه‌هاي مثبتي از آنلاين‏ بودن داشته باشد، اين است كه هميشه كارهايش را از نزديك زير نظر داشته باشيد. يكي از راه‏هاي انجام اين كار اين است كه وقتي فرزندتان آنلاين‏ است، اوقاتي را با او سپري كنيد. بگذاريد به شما نشان دهد چه مي‌كند و از او بخواهيد به شما ياد بدهد چگونه از اينترنت و سرويس‌هاي آنلاين‏ استفاده مي‌كند. اگر والدين نسبت به استفاده آنلاين‏ فرزندان‏شان از كامپيوتر احساس مسووليت داشته باشند، خطرهاي بالقوه در اين زمينه به ميزان قابل توجهي كاهش مي‌يابد.
هيچ‌گاه به پيام‏هايي که وسوسه‏انگيز، زشت و ناپسند يا تهديد‏کننده هستند يا موجب مي‏شوند احساس ترس، ناراحتي يا سردرگمي ‏کنيد، پاسخ ندهيد. به فرزندان‏تان بگوييد در صورت مشاهده چنين پيام‏هايي حتما شما را در جريان بگذارند.

به اين توصيه‏ها توجه کنيد:
 

• هيچ‌وقت اطلاعات شناسايي (مثل آدرس خانه، نام مدرسه يا شماره تلفن) را در يك پيام عمومي مثل چت يا گروه خبري افشا نكنيد و قبل از اينكه اين اطلاعات را از طريق پست الکترونيک ارسال كنيد، طرف مقابل خود را بشناسيد و به او اطمينان داشته باشيد. قبل از اعلام هرگونه اطلاعات شخصي مثل سن، اطلاعات مالي يا وضعيت تاهل خوب فکر کنيد. عکس‏هاي فرزندان‌تان را در گروه‏هاي خبري يا وب‌سايت‏هايي که عمومي ‏ هستند، ارسال نکنيد.
• به دنبال شناخت اينترنت و يا هر سرويس ديگري که فرزندتان استفاده مي‏کند، باشيد. اگر نمي‏دانيد چگونه log on کنيد از فرزندتان بخواهيد به شما نشان دهد. از فرزندتان بخواهيد به شما نشان دهد وقتي آنلاين‏ است، چه کارهايي مي‏کند و با تمام فعاليت‏هاي آنلاين‏ آشنا شويد. ببينيد آيا فرزندتان يک آدرس پست الکترونيک دارد يا خير. اگر اين‏طور است نام کاربري و رمز عبورش را بدانيد و جاهايي مثل مدرسه يا کتابخانه که از آنجا به پست الکترونيک خود دسترسي دارد را شناسايي کنيد.
• هيچ‌گاه به فرزندتان اجازه ندهيد يک ملاقات حضوري با کسي که اولين بار در اينترنت با او آشنا شده، بدون اجازه افراد خانواده ترتيب دهد. اگر ملاقاتي ترتيب داده مي‏شود در يک محل عمومي ‏باشد و مطمئن شويد که مي‏توانيد همراه او برويد.
• هيچ‌گاه به پيام‏هايي که وسوسه‏انگيز، زشت و ناپسند يا تهديد‏کننده هستند يا موجب مي‏شوند احساس ترس، ناراحتي يا سردرگمي ‏کنيد، پاسخ ندهيد. به فرزندان‏تان بگوييد در صورت مشاهده چنين پيام‏هايي حتما شما را در جريان بگذارند. اگر خودتان پيامي‏دريافت کرديد که ناراحت‏کننده، داراي مطالب جنسي يا تهديد کننده بود، يک کپي از پيام را براي سرويس‌دهنده اينترنت خود ارسال کنيد و از او کمک بخواهيد. به فرزندان‏تان بياموزيد که روي هر لينکي در پست الکترونيک افراد ناشناس کليک نکنند. چنين لينک‏هايي ممکن است به سايت‏هاي نامناسب مربوط شوند يا يک ويروس کامپيوتري باشند.
• به خاطر داشته باشيد افرادي که آنلاين‏ هستند، ممکن است آنکه ادعا مي‏کنند، نباشند. از آنجايي که شما نمي‏توانيد افراد را ببينيد يا صدايشان رابشنويد، خيلي ساده است که افراد خودشان را درست معرفي نکنند.
• به خاطر داشته باشيد هر آنچه به صورت آنلاين‏ مي‏خوانيد، ممکن است درست نباشد. در خصوص پيشنهاد شرکت در يک ملاقات، اجازه دادن به افراد براي آمدن به منزل‏تان، ارسال پول يا اطلاعات کارت اعتباري دقت کنيد.
• براي استفاده از کامپيوتر توسط فرزندتان قوانيني معقول تنظيم کنيد. با فرزندتان در مورد مواد آن صحبت کنيد. به خاطر داشته باشيد اجراي اين قوانين توسط فرزندتان را نظارت کنيد، به خصوص وقتي زمان زيادي پاي کامپيوتر وقت مي‏گذارد.
• استفاده بيش از حد فرزندان‏تان از سرويس‏هاي آنلاين‏ و اينترنت به خصوص نيمه شب، مي‏تواند نشانگر يک مشکل بالقوه باشد. به خاطر داشته باشيد کامپيوتر و سرويس‏هاي آنلاين‏ نبايد به عنوان وسيله اي براي سرگرم کردن و آرام نشاندن بچه‏ها استفاده شود.
• برنامه‏ها و نرم‌افزارهاي فيلتر کردن، بلاک کردن و درجه بندي را بررسي کنيد تا ببينيد آيا براي خانواده شما مناسب هستند يا خير.
• کار با اينترنت بايد يک فعاليت خانوادگي باشد. دقت کنيد کامپيوتر را به جاي اتاق خواب فرزندتان در اتاق نشيمن بگذاريد. دوستان آنلاين‏ فرزندتان را بشناسيد، همان‌طور که ساير دوستان او را مي‏شناسد.
• البته برنامه‏ريزي براي كنترل و كاهش خطرهاي استفاده از اينترنت نمي‌تواند به صورت يك دستورالعمل ثابت براي همه خانواده‌ها ارايه شود. عوامل مختلفي مانند تفاوت‌هاي فرهنگي و تربيتي، تاثيرات ديني و مذهبي، سن و جنسيت فرزندان، سطح دانش و مهارت كار با كامپيوتر و محل‌هاي دسترسي و زمان دسترسي به اينترنت در انتخاب و اجراي دستورالعمل‌ها نقش دارند.
• عاقلانه‌ترين كار اين است كه والدين با شناختي كه از خانواده و فرزندان خود دارند، نسبت به كنترل و كاهش خطرات بالقوه اقدام کنند. هميشه لازم است در بازه‌هاي زماني مناسب مروري بر روش‌هاي اتخاذ شده صورت گيرد و با بررسي اثرات آن نسبت به بهبود روش‌ها اقدام شود.
منبع: http://salamatiran.com